Άρθρο 33
Λογιστικός διαχωρισμός

1. Οι επιχειρήσεις που παρέχουν δημόσια δίκτυα ή δημόσιες υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών και έχουν ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα παροχής υπηρεσιών σε άλλες αγορές πλην των αγορών δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, στην Ελλάδα ή σε άλλο κράτος-μέλος της Ε.Ε., οφείλουν:

α) να τηρούν χωριστούς λογαριασμούς, στο πλαίσιο εφαρμογής των εκάστοτε ισχυουσών διατάξεων περί φορολογικών βιβλίων και στοιχείων των επιχειρήσεων και οργανισμών και των αρχών της λογιστικής, για τις δραστηριότητες που συνδέονται με την παροχή δικτύων ή υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, ως διαφορετικά νομικά πρόσωπα. Στους λογαριασμούς αναφέρονται τα στοιχεία κόστους και εσόδων, η βάση υπολογισμού τους και η χρησιμοποιούμενη λεπτομερής μέθοδος απονομής τους, συμπεριλαμβανομένης της αναλυτικής κατάστασης των παγίων στοιχείων του ενεργητικού και των διαρθρωτικών δαπανών που συνδέονται με τις δραστηριότητες παροχής δικτύων ή υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, ή

β) να διαχωρίζουν διαρθρωτικά τις δραστηριότητές τους που σχετίζονται με την παροχή δικτύων ή υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, από δραστηριότητές τους που δεν έχουν σχέση με τα ανωτέρω.

Οι απαιτήσεις του πρώτου εδαφίου εφαρμόζονται μόνο σε επιχειρήσεις των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών για τις δραστηριότητες που σχετίζονται με την παροχή δικτύων ή υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, υπερβαίνει τα πενήντα εκατομμύρια ευρώ.

1. Οι επιχειρήσεις που υπόκεινται στις υποχρεώσεις που επιβάλλονται δυνάμει της προηγούμενης παραγράφου καταρτίζουν και υποβάλλουν τις οικονομικές εκθέσεις τους σε ανεξάρτητο ελεγκτή και τις δημοσιεύουν κατά την επόμενη παράγραφο, εκτός εάν υπόκεινται στο εταιρικό δίκαιο ή εμπίπτουν στα κριτήρια μικρομεσαίων επιχειρήσεων των κοινοτικών λογιστικών κανόνων. Οέλεγχος αυτός διεξάγεται σύμφωνα με τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου και του παρόντος.

2. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, μετά από εισήγηση της Ε.Ε.Τ.Τ., καθορίζεται το περιεχόμενο των οικονομικών εκθέσεων, ο τρόπος δημοσιότητάς τους και ο λογιστικός έλεγχος

στον οποίο υπόκεινται οι επιχειρήσεις που παρέχουν δημόσια δίκτυα ή υπηρεσίες επικοινωνιών, εφόσον δεν ρυθμίζονται από τις διατάξεις των νόμων περί εταιρειών ή δεν εμπίπτουν στα κριτήρια των κοινοτικών λογιστικών κανόνων περί μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Άρθρο 34
Επίλυση διαφορών μεταξύ επιχειρήσεων

1. Με την επιφύλαξη των διατάξεων που αφορούν στις αρμοδιότητες της Ε.Ε.Τ.Τ. σχετικά με τον έλεγχο και τη ρύθμιση και την εποπτεία της αγοράς των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και την επιβολή των σχετικών κυρώσεων, καθώς και των διατάξεων του παρόντος νόμου περί διαιτησίας, ηΕ.Ε.Τ.Τ. επιλύει διαφορές που αναφύονται μεταξύ επιχειρήσεων που παρέχουν δίκτυα ή / και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών στην Ελληνική Επικράτεια, ή μεταξύ των επιχειρήσεων αυτών και άλλων επιχειρήσεων που επωφελούνται από τις υποχρεώσεις πρόσβασης ή/και διασύνδεσης, σχετικά με υποχρεώσεις που απορρέουν από τον παρόντα νόμο ή και τις Αποφάσεις και τους Κανονισμούς της Ε.Ε.Τ.Τ..

2. ΗΕ.Ε.Τ.Τ. επιλαμβάνεται της διαφοράς κατόπιν εγγράφου αιτήματος ενός εκ των μερών και, με την επιφύλαξη της παραγράφου 3, εκδίδει, το ταχύτερο δυνατόν και, πάντως, εντός τεσσάρων μηνών από την υποβολή του σχετικού αιτήματος, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις, δεσμευτική για τα μέρη απόφαση για την επίλυσή της.

3. ΗΕ.Ε.Τ.Τ. μπορεί να αρνείται την επίλυση διαφοράς, αν υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί, οι οποίοι κατά την κρίση της Ε.Ε.Τ.Τ. θα μπορούσαν να συμβάλλουν καλύτερα στην έγκαιρη επίλυσή της, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3. Στην περίπτωση αυτή η Ε.Ε.Τ.Τ. ενημερώνει το συντομότερο δυνατόν τα ενδιαφερόμενα μέρη για την απόφασή της αυτή, εκθέτοντας συγχρόνως και τους λόγους που οδήγησαν στη λήψη της. Αν η διαφορά δεν έχει επιλυθεί μετά την παρέλευση τεσσάρων

(4) μηνών από την υποβολή του αιτήματος στην Ε.Ε.Τ.Τ. και το αιτούν μέρος, κατά το διάστημα αυτό, δεν έχει προσφύγει σχετικώς σε δικαστήριο, ηΕ.Ε.Τ.Τ. επιλαμβάνεται της διαφοράς κατόπιν αιτήματος ενός εκ των μερών και εκδίδει δεσμευτική απόφαση εντός προθεσμίας τεσσάρων (4) μηνών.

1. Όλα τα μέρη τα οποία εμπλέκονται άμεσα στη διαφορά οφείλουν να συνεργάζονται με την Ε.Ε.Τ.Τ. προς το σκοπό της ταχείας και αποτελεσματικής επίλυσής της.

2. Η σχετική απόφαση της Ε.Ε.Τ.Τ., συνοδευόμενη από έκθεση των λόγων επί των οποίων βασίζεται, κοινοποιείται στους ενδιαφερόμενους από την Ε.Ε.Τ.Τ. και, τηρουμένου του επιχειρηματικού απορρήτου, δημοσιεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου.

3. Η διαδικασία επίλυσης διαφοράς, καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια ρυθμίζεται στον Κανονισμό Ακροάσεων της Ε.Ε.Τ.Τ..

4. Η διαδικασία που αναφέρεται στο παρόν άρθρο δεν στερεί από το ενδιαφερόμενο μέρος τη δυνατότητα να προβεί σε καταγγελία ότι άλλος πάροχος παραβιάζει διατάξεις του παρόντος ή του ν. 3959/2011 (Α΄93) ή να ζητά τη λήψη εκτάκτων προσωρινών μέτρων ενώπιον της Ε.Ε.Τ.Τ., σύμφωνα με την παράγραφο 6 του άρθρου 77 ή και να προσφύγει ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων.