>>
1
2
3
4
5(img)
6
7
8(img)
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119(img)
120(img)
121(img)
122(img)
123(img)
124(img)
125(img)
126(img)
127(img)
128(img)
129(img)
130(img)
131(img)
132(img)
133(img)
134
135(blank)
136(irrelevant)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I
Κριτήρια προς χρήση από τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές κατά την εκτίμηση της κοινής δεσπόζουσας θέσης, σύμφωνα με το άρθρο 41 παράγραφος 2.
Δύο ή περισσότερες επιχειρήσεις θεωρούνται ως ευρισκόμενες σε κοινή δεσπόζουσα θέση, κατά την έννοια του άρθρου 41, ακόμα και στην περίπτωση όπου δεν υπάρχουν διαρθρωτικοί ή άλλοι δεσμοί μεταξύ τους, εφ' όσον λειτουργούν σε μια αγορά η οποία χαρακτηρίζεται από έλλειψη πραγματικού ανταγωνισμού και στην οποία καμία μεμονωμένη επιχείρηση δεν έχει σημαντική ισχύ στην αγορά. Σύμφωνα με την ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία και τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την κοινή δεσπόζουσα θέση, αυτό είναι πιθανόν να συμβαίνει όταν η αγορά είναι συγκεντρωμένη και παρουσιάζει σειρά χαρακτηριστικών από τα οποία τα ακόλουθα ενδέχεται να έχουν μεγαλύτερη σημασία στο πλαίσιο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών:
- μικρή ελαστικότητα ζήτησης,
- παρόμοια μερίδια αγοράς,
- υψηλοί νομικοί ή οικονομικοί φραγμοί εισόδου,
- κάθετη ολοκλήρωση με συλλογική άρνηση παροχής,
- έλλειψη αντισταθμιστικής αγοραστικής ισχύος,
- έλλειψη δυνητικού ανταγωνισμού.
Ο ανωτέρω κατάλογος είναι ενδεικτικός και όχι εξαντλητικός και τα κριτήρια δεν είναι σωρευτικά. Ο κατάλογος παρουσιάζει ορισμένα από τα αποδεικτικά στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη των ισχυρισμών περί υπάρξεως κοινής δεσπόζουσας θέσης.
